Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΝ


ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΠΑΤΡΑΣ


       Στις 12 Μαΐου 2002 εγκαινιάστηκε η Μονάδα Επεξεργασίας Λυμάτων Δήμου Πάτρέων στην περιοχή των Ιτεών, ξεκινώντας και τυπικά την λειτουργία της. Πρόκειται για ένα έργο ζωτικής σημασίας με πολλαπλά περιβαλλοντικά οφέλη για την ευρύτερη περιοχή. Η ΟΙΚΙΠΑ  και οι άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις  συνέβαλαν   στην πραγμάτωση του τόσο με την συλλογή χιλιάδων υπογραφών από τους συνδημότες, όσο και με δεκάδες δημοσιεύματα στην  «ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ» και στον Τοπικό Τύπο.
Θεωρούσαμε απαράδεκτο μία πόλη 200000 κατοίκων ( μοναδικό φαινόμενο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο)  να διοχετεύει καθημερινά δεκάδες χιλιάδες τόνους ανεπεξέργαστων λυμάτων στον Πατραϊκό, μολύνοντας σοβαρά το θαλάσσιο οικοσύστημα και στερώντας από τους πολίτες το δικαίωμα να απολαμβάνουν την θάλασσα τους. Έτσι το όνειρο των παλαιοτέρων Πατρινών να  (ξανα)κάνουν μπάνιο στις κοντινές παραλίες σύντομα θα γίνει πραγματικότητα.




                       
                                                                 ΠΑΡΗΣ


              

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΜΠΑΛΕΤΟ







Το μπαλέτο  μπαλέτο, αλλά και κλασικός χορός) είναι είδος χορού, με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Στην πρώιμη μορφή του απουσίαζε η χρήση σκηνικών και λάμβανε χώρα σε μεγάλες αίθουσες συναθροίσεων, όπου οι θεατές καταλάμβαναν τις θέσεις μπροστά και εκατέροθεν της σκηνής. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε είδος χορού υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, με δική του ορολογία και δομική σύσταση. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό. Το μπαλέτο διδάσκεται σε σχολές ανά τον κόσμο, σε καθεμία από τις οποίες εναποτίθενται στοιχεία του πολιτισμού και της ιδιοσυγκρασίας του κάθε λαού.
                                                                                                              ΜΑΡΕΒΑ

Η πείνα στην περίοδο της Κατοχής




Μια από τις τραγικότερες συνέπειες της Κατοχής στην Ελλάδα ήταν ο λιμός του πρώτου χειμώνα (1941-1942) που άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς είτε άμεσα από την πείνα είτε έμμεσα από τις κακουχίες και τις αρρώστιες που κατέβαλε τον υποσιτιζόμενο πληθυσμό. Η τραγικότητα του φαινομένου και το δέος που προκαλεί, δεν βοήθησαν στην επιστημονική προσέγγισή του. Αντίθετα μέχρι σήμερα ακόμη κυκλοφορούν αυθαίρετα νούμερα για τον αριθμό των θυμάτων, μεγαλύτερα και από αυτά που για προφανείς λόγους έδινε η συμμαχική προπαγάνδα της εποχής ενώ και τα αίτια, μικρά και μεγάλα, που οδήγησαν στο λιμό συχνά καλύπτονται από την ατεκμηρίωτη κατηγορία κατά των κατοχικών δυνάμεων ότι επεδίωκαν σκόπιμα μια γενοκτονία.

Η Ελλάδα καταλήφθηκε την άνοιξη του 1941 από τα γερμανικά στρατεύματα μετά και την αποτυχημένη ιταλική επίθεση εναντίον της. Αμέσως σχεδόν χωρίστηκε σε τρεις ζώνες κατοχής, την μεγαλύτερη υπό τον έλεγχο της Ιταλίας, ένα μέρος της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας από τη Βουλγαρία και τα κύρια στρατηγικά μέρη όπως Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Έβρος-Κρήτη από τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί δεν είχαν ιδιαίτερες βλέψεις για τη χώρα αλλά αναγκάστηκαν να επέμβουν μπροστά στην επικείμενη ιταλική αποτυχία και στην απόβαση βρετανικών δυνάμεων. Αντίθετα η προτεραιότητα τους από καιρό ήταν η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Από τα αντίποινα κατά του άμαχου πληθυσμού μετά τη μάχη της Κρήτης αλλά και το γενικότερο γοργό εκβαρβαρισμό του πολέμου στα Βαλκάνια και στη Σοβιετική Ένωση φάνηκε καθαρά ότι η ναζιστική ιδεολογία που πρέσβευαν οι Γερμανοί κατακτητές περιφρονούσε τους μέχρι τότε κοινά αποδεκτούς κανόνες και συνθήκες διεξαγωγής του πολέμου. Αντίθετα ο ρατσισμός τους δικαιολογούσε την πλήρη εκμετάλλευση των υπολοίπων για χάρη της γερμανικής «Αρίας φυλής».

Έτσι και στην Ελλάδα οι Γερμανοί προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να λεηλατήσουν τους πόρους της χώρας όχι μόνο για τις ανάγκες των εδώ κατοχικών στρατευμάτων αλλά γενικότερα για την πολεμική τους προσπάθεια. Οι μέθοδοι είναι γενικά γνωστές : κατασχέσεις, επιτάξεις, κυκλοφορία ακάλυπτου νομίσματος, επιβάρυνση της χώρας με υπέρμετρα «έξοδα κατοχής». Λίγο τους ενδιέφερε το αντίκτυπο όλων αυτών στην εικόνα τους απέναντι στον πληθυσμό, τα περιθώρια για τέτοιες ευαισθησίες ήταν μικρά και περιορίζονταν στις κατεχόμενες χώρες της Δυτικής Ευρώπης και όχι στις εσχατιές των Βαλκανίων.
Αναμφισβήτητα πρωταρχική αιτία του λιμού, όπως και όλων των άλλων τότε δεινών για τη χώρα, υπήρξε η γερμανική κατοχή. Χωρίς αυτήν την πρώτη «κινητήρια» αιτία δεν θα συνέβαιναν όλα τα υπόλοιπα που συνέτειναν στην εμφάνιση του φαινομένου. Μπροστά στις ανάγκες της Γερμανίας, ελάχιστη σημασία είχαν οι όροι επιβίωσης των υπόδουλων πληθυσμών, ειδικά στην Ανατολική Ευρώπη, θεωρούμενη ως «ζωτικός χώρος» κατά τη ναζιστική ιδεολογία και πρακτική. Τις τύχες αυτής της περιοχής ακολούθησε σε γενικές γραμμές και η Ελλάδα.
Ήδη προπολεμικά η χώρα εισήγαγε σημαντικό ποσοστό των απαραίτητων για αυτήν αγαθών και μάλιστα από τη θάλασσα στον Πειραιά. Αυτή η εξάρτηση από τους θαλάσσιους δρόμους στάθηκε μοιραία για τον ανεφοδιασμό ειδικά της Αθήνας και του Πειραιά τον πρώτο χειμώνα της κατοχής καθώς οι Σύμμαχοι είχαν αποκλείσει από τη θάλασσα την επικράτεια του Άξονα. Από την άνοιξη του 1942 θα επέλθει συμφωνία μεταξύ των εμπολέμων για την άρση του αποκλεισμού (μοναδική κατά τη διάρκεια του πολέμου) και θα εισαχθεί στη συνέχεια η διεθνής βοήθεια θέτοντας σταδιακά τέρμα στην απειλή της πείνας.

Μια σειρά άλλοι λόγοι, συνδεόμενοι μεταξύ τους, οδήγησαν στο λιμό που έπληξε συγκεκριμένες περιοχές, τις μεγάλες πόλεις και κυρίως την πρωτεύουσα αλλά και τα νησιά που έμειναν χωρίς σύνδεση με την ενδοχώρα και τα αποθέματά της. Η κατοχή επέφερε και μια ουσιαστικά κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού. Η χρησιμοποίηση του μηχανισμού αυτού από τις κατοχικές δυνάμεις για τους σκοπούς τους αλλά και η τοποθέτηση μιας κυβέρνησης δωσιλόγων οδήγησε στην αποστασιοποίηση της κοινωνίας από το μηχανισμό αυτό. Οι αγρότες προπολεμικά παρέδιδαν τη σοδειά τους στο κράτος σε προσυμφωνημένες τιμές μέσω του συστήματος της συγκέντρωσης της παραγωγής. Μέσα στην κατοχή κανένας δεν ήταν πρόθυμος να παραδώσει τη σοδειά του φοβούμενος ότι θα καταλήξει στις κατοχικές δυνάμεις και μάλιστα έναντι χρηματικού τιμήματος, το όποιο είχε πλέον μηδαμινή αξία. Μα ακόμη και το τμήμα της παραγωγής που μαζευόταν, ήταν στο έλεος των ανεξέλεγκτων τοπικών παραγόντων και των τοπικών τοποτηρητών των κατοχικών στρατευμάτων. Επιπλέον έλειπαν τα μεταφορικά μέσα για τη μεταφορά προς τα αστικά κέντρα, τα αυτοκίνητα είχαν επιταχτεί και τα καύσιμα επίσης. Δεν είναι μάλλον τυχαίο ότι το αποκορύφωμα των θανάτων στην Αθήνα συνέπεσε με τη διακοπή των σιδηροδρομικών δρομολογίων για ένα μήνα, το Δεκέμβριο του 1941. Τέλος, η χώρα είχε χάσει τη διοικητική συνοχή της καθώς είχε τρεις κατακτητές που λίγο τους ενδιέφερε τι γινόταν παραπέρα. Π.χ. οι εύφορες περιοχές υπό βουλγαρική κατοχή αποκόπηκαν από τον υπόλοιπο κορμό της χώρας ενώ το λάδι της Κρήτης ή της Μυτιλήνης ήταν στα χέρια του γερμανικού στρατού. 
Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της τροφοδοσίας της πρωτεύουσας, η οποία έζησε επίσης και έναν βαρύ χειμώνα που αποδεκάτισε τους υποσιτιζόμενους κατοίκους της. Ποιοι όμως χτυπήθηκαν από την πείνα; Η έρευνα δείχνει ότι τα θύματα του λιμού μπορούν να περιγραφούν καλύτερα και στην περίπτωση αυτή φαίνεται ότι η κοινωνική διαφοροποίηση οδηγεί και σε διαφοροποίηση μπροστά στο θάνατο.
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων του λιμού δεν έχει αποσαφηνιστεί. Εκτός των νεκρών που ο θάνατος τους αποδίδεται σε «ασιτία», «υποσιτισμό» ή και «αθρεψία», είναι λογικό να πιστεύουμε ότι ο υποσιτισμός άνοιξε το δρόμο για μια σειρά αρρώστιες και επιδημίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν τόσο θανατηφόρες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη φυματίωση στις πόλεις και την ελονοσία στην ύπαιθρο. Επίσης ένας ορισμένος αριθμός νεκρών δεν δηλώθηκε ποτέ στα ληξιαρχεία για να μπορέσουν οι οικείοι τους να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα δελτία τροφίμων τους ή και δεν έφτασαν ποτέ στα νεκροταφεία μιας και τα έξοδα μιας κηδείας ήταν απαγορευτικά στις τότε καταστάσεις.
Ο λιμός ήταν θανατηφόρος για όσους βρίσκονταν στη χαμηλότερη κοινωνική κλίμακα και βρέθηκαν χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο ή κοινωνική διασύνδεση που θα μπορούσε να τους γλιτώσει από τα χειρότερα. Πολλά θύματα υπήρξαν ανάμεσα στους τραυματίες και αρρώστους του στρατού της Αλβανίας που αφέθηκαν εν πολλοίς στην τύχη τους στα νοσοκομεία. Αλλά και οι υγιείς επαρχιώτες πρώην συνάδελφοι τους δεν είχαν πολύ καλύτερη τύχη. Μη μπορώντας να επιστρέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, έγιναν επαίτες στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά και αποδεκατίστηκαν από την πείνα και το κρύο. Χαρακτηριστική περίπτωση οι άνδρες της πρώην 5ης Μεραρχίας Κρήτης. Οι πρόσφυγες του 1922 ήταν μια άλλη κατηγορία που δοκιμάστηκε σκληρά. Λίγα χρόνια μετά την άφιξη τους, παρέμεναν σε παραπήγματα στις προσφυγικές γειτονιές όντας οι περισσότεροι εργάτες σε βιομηχανίες ή κάνοντας δουλειές του ποδαριού. Με την οικονομική κρίση που προκάλεσε η κατοχή έμειναν οι περισσότεροι χωρίς δουλειά και εισόδημα ενώ επιπλέον δεν είχαν κοινωνικές διασυνδέσεις με άλλους σε καλύτερη τύχη ούτε χωριά στην ύπαιθρο για να καταφύγουν και να επιβιώσουν. Γενικότερα δοκιμάστηκαν από την πείνα όσοι στηρίζονταν στο μισθό ή τη σύνταξη τους για να τα βγάλουν πέρα, τα εργατικά και δημοσιοϋπαλληλικά στρώματα, μιας και το χρήμα έχασε γρήγορα την αξία του. Οι πρώτες διεκδικήσεις εργαζομένων, που προμηνύουν τους μεγάλους αγώνες της κατοπινής αντιστασιακής περιόδου, αφορούν την πληρωμή τους σε είδος ενώ λίγο μετά οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς οι εργαζόμενοι διεκδικούν από το κατοχικό κράτος μεγαλύτερο μέρος από τη διεθνή βοήθεια.
                                                                                                                   
                                                                                                                     ΠΑΡΗΣ

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

ΠΙΚΑΣΟ


                                                         
   ΠικάσοΓκουέρνικα, 1937
Ο Πικάσο έζησε τους δυο μεγάλους πολέμους που έγιναν στην Ευρώπη -ο Α' Παγκόσμιος (1914-1918) και ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος (1939-1945). Γνώρισε τις συμφορές που προξένησαν στην ανθρωπότητα και την ευκολία με την οποία οι άνθρωποι προκαλούν πόνο ο ένας στον άλλο. Από το 1936 ως το 1939 η Ισπανία, η χώρα του, έζησε ένα φοβερό εμφύλιο πόλεμο: ο δικτάτορας Φράγκο αντιμέτωπος με το δημοκρατικό λαό. Ο Πικάσο, από την πρώτη στιγμή, στράφηκε εναντίον του φασισμού και υποστήριξε τις ελευθερίες του λαού. Το 1937 συγκλονίστηκε όταν έμαθε ότι η πόλη Γκουέρνικα βομβαρδίστηκε από το στρατηγό Φράγκο. Δύο χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και η πόλη καταστράφηκε. Ο Πικάσο εμπνευσμένος από αυτό το αληθινό γεγονός, θέλησε να διαμαρτυρηθεί ενάντια σ' όλους τους πολέμους. Ζωγραφίζει την Γκουέρνικα, μια μεγάλη τοιχογραφία (3,5Χ7,8 μέτρα). Μ' αυτό το έργο ο ζωγράφος εκπροσώπησε τη χώρα του στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937

Η Ελλάς του ΟΧΙ


   Αλέξανδρος Αλεξανδράκης (Αθήνα 1913 - Αθήνα 1968)

    Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών κοντά στους Σπ. Βικάτο και Ουμβέρτο Αργυρό. Πήρε μέρος στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο και απεικόνισε σε ένα τύπο υπαιθριστικού ρεαλισμού τα διάφορα γεγονότα του. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το σχέδιο, τελικά βρήκε το δρόμο του πρός τη χαρακτική, που είχε διδαχτεί κοντά στον Γ.Κεφαλληνό.
    
"ΑΕΡΑΑΑ...!"
Alexandrakis-Aera!.jpg (43816 bytes)
"Προέλασις" (1945, ελαιογραφία σε μουσαμά)
Alexandrakis-Proelasis.jpg (49749 bytes)
"Ξαφνικά μέσ' τη νύχτα"
Alexandrakis-KsafnikaMesTiNyhta.jpg (59695 bytes)
"Μέχρις εσχάτων"
Alexandrakis-MehrisEshaton.jpg (103862 bytes)

 Η Ελλάς του ΟΧΙ

Η πείνα στην περίοδο της Κατοχής


Η πείνα στην περίοδο της Κατοχής
 
    Μια από τις τραγικότερες συνέπειες της Κατοχής στην Ελλάδα ήταν ο λιμός του πρώτου χειμώνα (1941-1942) που άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς είτε άμεσα από την πείνα είτε έμμεσα από τις κακουχίες και τις αρρώστιες που κατέβαλε τον υποσιτιζόμενο πληθυσμό. Η τραγικότητα του φαινομένου και το δέος που προκαλεί, δεν βοήθησαν στην επιστημονική προσέγγισή του. Αντίθετα μέχρι σήμερα ακόμη κυκλοφορούν αυθαίρετα νούμερα για τον αριθμό των θυμάτων, μεγαλύτερα και από αυτά που για προφανείς λόγους έδινε η συμμαχική προπαγάνδα της εποχής ενώ και τα αίτια, μικρά και μεγάλα, που οδήγησαν στο λιμό συχνά καλύπτονται από την ατεκμηρίωτη κατηγορία κατά των κατοχικών δυνάμεων ότι επεδίωκαν σκόπιμα μια γενοκτονία.

  Η Ελλάδα καταλήφθηκε την άνοιξη του 1941 από τα γερμανικά στρατεύματα μετά και την αποτυχημένη ιταλική επίθεση εναντίον της. Αμέσως σχεδόν χωρίστηκε σε τρεις ζώνες κατοχής, την μεγαλύτερη υπό τον έλεγχο της Ιταλίας, ένα μέρος της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας από τη Βουλγαρία και τα κύρια στρατηγικά μέρη όπως Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Έβρος-Κρήτη από τους Γερμανούς.
                                                                                                 ΜΙΧΑΛΗΣ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ


Παπούτσι



Το Παπούτσι είναι ένα κομμάτι τις ενδυμασίας και καλύπτει το κάτω μέρος του ποδιού. Εκτος από το απλό κάλυμμα βοηθάει και στο βάδισμα. Συνήθως τα παπούτσια είναι από δέρμα η ύφασμα, σπανιότερα και από λάστιχο η πλαστικό. Παραδοσιακά τα παπούτσια κατασκευάζονταν από τσαγκάρηδες, σήμερα είναι συνήθως ένα βιομηχανικό προϊόν.










Ποδόσφαιρο




Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, στο οποίο παίρνουν μέρος δύο από έντεκα παίχτες η καθεμία. Παίζεται με δύο ομάδες σε ορθογώνιο γήπεδο που καλύπτεται από χορτάρι με δύο τέρματα στην κάθε μία από τις μικρές πλευρές του ορθογωνίου. Σκοπός του παιχνιδιού είναι οι παίχτες να φέρουν την μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, χωρίς να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους. Οι παίκτες κάθε ομάδας ενεργούν έτσι ώστε να πετύχουν αυτό το στόχο, ενώ υπάρχει ένας τερματοφύλακας σε κάθε ομάδα στον οποίο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τα χέρια του μέσα σε μια καθορισμένη περιοχή. Η ομάδα που θα πετύχει τα περισσότερα τέρματα κερδίζει, ενώ αν έχουν επιτύχει τον ίδιο αριθμό τερμάτων το παιχνίδι λήγει ως ισόπαλο ή παρατείνεται η διάρκεια του σύμφωνα με κανονισμούς.
Στους επίσημους αγώνες κάθε παίκτης φοράει στολή που απαρτίζεται από φανέλα και σορτς με μοναδικό νούμερο για τους παίκτες της ίδιας ομάδας, ενώ οι δύο διαφορετικές ομάδες επιβάλλεται να φορούν διαφορετικά χρώματα που διακρίνονται εύκολα μεταξύ τους, ενώ οι τερματοφύλακες φορούν τέτοια χρώματα ώστε να διακρίνονται από τους συμπαίκτες τους και τους διαιτητές. Απαραίτητα τμήματα του εξοπλισμού είναι οι κάλτσες, τα παπούτσια και τα προστατευτικά για την κνήμη, ή αλλιώς επικαλαμίδες.

                                                                                                                                   ΠΑΡΗΣ

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΚΡΟΝΟΣ


ΚΡΟΝΟΣ

Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης σε σχέση με την απόσταση του από τον Ήλιο και ο δεύτερος μεγαλύτερος τού Ηλιακού Συστήματος μετά το Δία, με διάμετρο στον ισημερινό του 120.660 χιλιόμετρα και ανήκει στους λεγόμενους γίγαντες αερίων. Το όνομά του προέρχεται από τον Κρόνο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, που είναι ίδιος με το Ρωμαίο Saturn, από όπου προέρχεται και η αγγλική ονομασία.


Λόγω της μεγάλης μάζας του Κρόνου και της απορρέουσας βαρύτητας, οι συνθήκες που παράγονται στον Κρόνο είναι ακραίες. Οι εσωτερικές πιέσεις και θερμοκρασίες είναι πέρα από οτιδήποτε μπορεί να αναπαραχθεί πειραματικά στη Γη. Το εσωτερικό του Κρόνου πιθανώς αποτελείται από έναν στερεό πυρήνα σιδήρου, νικελίου,
πυριτίου και ενώσεις οξυγόνου και περιβάλλεται από ένα βαθύ στρώμα μεταλλικού υδρογόνου, ένα ενδιάμεσο στρώμα του υγρού υδρογόνου και υγρού ηλίου, καθώς και ένα εξωτερικό στρώμα αερίων. Το ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στο στρώμα μεταλλικού υδρογόνου είναι πιθανό να δημιουργεί ένα πλανητικό μαγνητικό πεδίο, που είναι ελαφρώς πιο αδύναμο από το γήινο μαγνητικό πεδίο και περίπου το ένα εικοστό της ισχύος του πεδίου γύρω από τον Δία. Η εξωτερική ατμόσφαιρα έχει γενικά ήπια εμφάνιση, αν και μπορούν να εμφανιστούν χαρακτηριστικά μακράς διάρκειας ζωής.Η ταχύτητα του ανέμου στον Κρόνο μπορεί να φτάσει 1.800 χλμ/ώρα, πολύ μεγαλύτερη από εκείνη στον Δία.
Ο Κρόνος διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου, και 62 δορυφόρους, χωρίς να συνυπολογίζονται οι μικροί δορυφόροι και οι έλικες. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας, είναι ο μόνος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα με πυκνή ατμόσφαιρα.

Γεωργία !!                         

Kλιματικές ζώνες της Γης.


Kλιματικές ζώνες της Γης.
 
v                   Η τροπική ζώνη, που περιλαμβάνει τις περιοχές γύρω από τον Ισημερινό. Το κλίμα σε αυτές τις περιοχές είναι θερμό και υγρό, η θερμοκρασία είναι συνήθως πάνω από 20 βαθμούς Κελσίου και έχουμε δύο εποχές: μία περίοδο πολλών βροχών και μία περίοδο ξηρασίας. Η δε διάρκεια ημέρας και νύχτας είναι περίπου ίση
v                  Οι πολικές ζώνες, που περιλαμβάνουν τις περιοχές που βρίσκονται στους πόλους. Το κλίμα χαρακτηρίζεται από χαμηλές θερμοκρασίες σε όλη τη διάρκεια του έτους(-10 β. κατά μέσο όρο) και ελάχιστες βροχές. Το καλοκαίρι είναι σύντομο και ψυχρό και η μέρα διαρκεί 6 μήνες όσο και η νύχτα.
v            Οι εύκρατες ζώνες, που περιλαμβάνουν τις περιοχές που βρίσκονται ανάμεσα στον Ισημερινό και τους πόλους. Χαρακτηρίζονται από αυξομειώσεις της θερμοκρασίας ανάλογα με τις εποχές. Ο χειμώνας συνήθως είναι βαρύς και το καλοκαίρι θερμό. Η δε μέρα είναι μεγαλύτερη από τη νύχτα το καλοκαίρι και μικρότερη το χειμώνα.

                                                                                        ΜΑΡΕΒΑ

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

ΑΡΑΧΘΟΣ

ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

ΥΔΑΤΙΝΟΣ ΦΡΑΚΤΗΣ


ΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ


ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΟΚΙΝΗΣΗΣ - ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ


ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ




ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ


ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΟΚΙΝΗΣΗΣ - ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ


ΠΑΤΡΑ


Ένα ταξίδι στο παρόν και στο  παρελθόν
(Η παλιά Πάτρα)

Η πόλη της Πάτρας έχει σπουδαία και μακραίωνη ιστορία τεσσάρων χιλιάδων ετών. Η Πάτρα κατοικήθηκε ήδη από τα προϊστορικά χρόνια και αποτέλεσε σημαντικό κέντρο της μυκηναϊκής εποχής. Στην αρχαιότητα υπήρξε πρωταγωνιστικό μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας ενώ τη μεγαλύτερή της άνθηση γνώρισε στα Ρωμαϊκά χρόνια, οπότε και υπήρξε αυτοκρατορική αποικία. Στη Βυζαντινή εποχή παρέμεινε εμπορική πόλη. Γνώρισε αλλεπάλληλες κατακτήσεις από Λατίνους, ΕνετούςΦράγκους, Βυζαντινούς και Τούρκους. Ακόμη πρωτοστάτησε στην Ελληνική επανάσταση του 1821, η πρώτη σπίθα της οποίας στην Ελλάδα, άναψε στην Πάτρα. Στην Ελλάδα του 19ου αιώνα αποτελούσε τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας, το αδιαφιλονίκητο κέντρο της Πελοποννήσου, σπουδαίο εξαγωγικό λιμάνι και πεδίο ανάπτυξης της πρώτης ελληνικής αστικής τάξης. Στον 20ό αιώνα αναπτύχθηκε ως εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο και παρότι σε οικονομικό μέγεθος υποσκελίστηκε από την Αθήνα, παραμένει τέταρτη πόλη της Ελλάδας και ο σημαντικότερος οικονομικός πόλος της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας.
Η Πάτρα παλιά και σήμερα
Τότε…
Σήμερα
Πλατεία Γεωργίου

*
Πλατεία
Όλγας
* *
Φάρος
* *
Λιμάνι
* *
Αρχαίο Ωδείο
* *
Υψηλά Αλώνια
* *


                                                                                                                  ΜΑΡΕΒΑ

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ


ΝΟΚΑΒΟΛ

ΜΕ ΝΟΚΑΒΟΛ ΤΙ ΤΗ ΘΕΣ ΤΗ

... SAMSUNG






Η ΝΟΚΑΒΟΛ EXEI EIKONA 40"


Η ΝΟΚΑΒΟΛ ΠΑΡΕΧΕΙ 2

 ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ


ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΜΕ 24

 ΔΟΣΕΙΣ

Η ΝΟΚΑΒΟΛ ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΕΙ ΤΟ ΦΠΑ
. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΛΗΡΟΝΕΤΑΙ ΣΥΝ 5% ΤΟΚΟ.
Η ΤΙΜΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ 2.000?

                                                                                                                                                      ΑΝΔΡΕΑΣ